روزمرگی

اینجا رو دوس دارم .گاهی میام سر میزنم که یادم باشه یه روزی روزگاری اینجا تنها محرم من بود .

ازدواج کردم با مردی که همه زندگیمه و درکنارس احساس آرامش خاصی دارم .حتی دعواهامون هم با قربون صدقه س؛ نهایتا یکساعت طول بکشه .

همیشه فکر میکردم که ازدواج به رسم زندگی هایی که دیدم خوب نیست یه اتفاق بی معنی و مسخره س.اما حالا میفهمم که نه اینطور نیست و من سالها اشتباه فک میکردم.

همسرم بسیار باوقار مهربان و مسئولیت پذیره.وقتی با من آشنا شد اتفاق های زندگی مون به خوبی  و پی در پی اتفاق افتاد .درست برعکس شرایط من بود ولی آنقدر محبتش به من عظیم بود منو جذب خودش کرد واکنون خیلی خوشحالم که دارمش .

من خیلی خوشبختم .

بازم میخوام بنویسم .اینبار از زندگی ام .همسرم و دختر مهربونم

دوس دارم دخترم نیلوفر بدونه که من مثل یه مادر واقعی دوسش دارم و حاضرم برای خوشبختیش هر کاری کنم .

همسر جانم اگرچه از من دوری ولی در دلی .مهرت در تارو پود دلم ریشه زده .

خدای مهربانم را بخاطر وجود تو و سلامتی تو شاکرم .

خدایا شکرت برای هدیه زیبایی بنام هادی و نیلوفر

دوستتون دارم

زود به زود میام ...