حال و هوای دلم 1

آدمها را به نقطه ضعف هایش مسنج.

مگر چقدر توان تحمل دارد.مگر چقدر میتواند بگوید من بیدارم

چقدر میتواند عقل را بر احساس پیروز کند!!!!

گاهی دل با اینکه نمیخواهد اما درگیر میشود...احساس میکند جایی  چیزی او را جا گذاشته است...

گاهی آدمها دلشان میخواهد خودشان باشند نه چیزی که نشان میدهند...گاهی هم دوست دارند نشان دهند که خوبند و همه چیز عالی است...

گاهی هم لج میکند...دل با دلش لج میکند...دل با خودش لج میکند ...لجاجت را دوست ندارم،چرا که همه اتفاق های خوب دنیا در زمان لجاجت تحقق میابد و اتفاق این روزها اصلا خوشایند نیست ...

اگر خوب است و لذت دارد چرا باید لج کرد تا بدستش آورد؟!!!!

من یک گندم بی گندم زارم ...در برابر تمام ناملایمات و سختی ها و نداشتن ها و نخواستن ها مقاومت کردم ...از طوفانها نترسیدم از باران هراسی نداشتم ...از آدمیــــان دور بــــودم ...

نیازم آب بود و آفتاب ... من بودم و آسمـــان ...

و اما ...امان از آدمیان...برای سوت سوتکی سرم را بریدند ...نه اینکه توان مقابله نداشتم دیگر رمقی برایم نمانده بود که مقاومت کنم ....

گاهی باید بد بود...گاهی آدمیان تو را آنقدر میکوبند که مجبوری بد باشی...که مجبوری تجربه کنی ... که دلت نسوزد...که دلت خنک شود از آتشی که درونت بپاست...

خدایا ....

بارها گفتم مرا از شر بادهای غول آسا که روحم را به جنون میکشانند ...دور کن ...

 گفتم روحم خسته است...توان ندارد ...تمـــــــامش کن !!!

                                                              و تو ....

                                                                    مــــــــــــــرا

                                                                        تمــــــــــــــــــــــام

                                                                                 کــــــــــــــــــــــــــردی ...

پایان نقطه سر خط ...

.

تلاله